Winnaar Save the date kaartjes
Vorige week hadden we een geweldige actie samen met Ricon Fotografie waarbij jullie kans konden maken op Save the date kaarten incl. fotoshoot. Om hier kans op te maken moest je jouw verhaal vertellen over je huwelijksaanzoek. Massaal werden er prachtige verhalen opgestuurd! Zowel wij als Rika, van Ricon Fotografie, hebben genoten van alle inzendingen!
Vervolgens was het aan Rika om de winnaar uit te kiezen en dat was een hele klus! Uiteindelijk heeft ze toch een besluit kunnen nemen:
Martijn Geuskens is de gelukkige winnaar!
Natuurlijk willen we jullie zijn verhaal niet onthouden. Lees en geniet!
Na het bezoeken van meerdere bruiloften en wij ons bedachten hoe een bruiloft wel in ons plaatje zou passen en hoe niet, grapten we regelmatig over het woord "huwelijksaanzoek". We konden hier uren over praten en het aanzoek romantiseren zonder hier serieus over te zijn. Echter met een vakantie naar Toscane in het vooruitzicht klonk dit natuurlijk wel heel romantisch en mijn vriendin Loes gooide dan ook regelmatig een balletje op met hints. Ik dacht er dan ook steeds serieuzer over na haar ten huwelijk te vragen. We hadden vele mooie momenten meegemaakt in onze relatie en ook zware momenten, zoals een neef van Loes die op 26-jarige leeftijd overleed. Deze neef had ons gekoppeld en was een van mijn beste vrienden. Echter maakte dit onze relatie echt sterker. Een ding is dan ook zeker we houden zielsveel van elkaar en zijn bestemd voor elkaar.
De kaart van Toscane bestuderend passeerden meerdere romantische plaatsnamen de revue: Siena, Montepulciano, Cortona en Florence. Echter besloten wij later dat wij ook 2 dagen Rome zouden bezoeken. En wat is er mooier dan een huwelijksaanzoek in Rome!?
Omdat Loes geen contact meer met haar vader heeft zou ik mijn schoonmoeder om de hand van haar dochter vragen. Toen ik hier wel eens met haar over grapte spraken we af dat ik met een goede fles wijn zou langskomen om dit te vragen. Echter gezien de krappe agenda van mijn schoonmoeder was het tijdstip van 14.30 uur niet uitnodigend om aan de alcohol te gaan. Ik bezocht haar dan ook met een overheerlijke lunch, een bos bloemen en las mijn zelfgeschreven gedicht voor waarin ik mijn schoonmoeder vroeg om de hand van haar dochter. Zij zei dan ook volmondig ja.
De verlovingsring had ik inmiddels gekocht bij de juwelier. Niet te veel bling bling maar subtiel met een steentje. De maat kon ik achterhalen door de ringen die in de juwelenkist lagen. Omdat wij samen met mijn schoonmoeder, haar partner en de vier kinderen op vakantie zouden gaan, had ik besloten de verlovingsring mee te geven aan mijn schoonmoeder, zodat Loes niks zou doorhebben. De ring ging mee in het handschoenenkastje in de auto. Echter nieuwsgierig als Loes was trok zij dit kastje open tijdens het boodschappen doen in Toscane met haar moeder die in paniek raakte en haar vroeg het kastje weer dicht te doen. Loes had gelukkig over het geheime vakje heen gekeken en had goddank niets door.
Nadat we 4 dagen in Toscane waren gingen Loes en ik romantisch met ons tweeën naar Rome, met de trein. De voorwaarden die Loes aan een huwelijksaanzoek stelden waren: 1. Origineel 2. Niet waar veel mensen zijn. De Trevifontein, Spaanse trappen, colosseum, vielen dan ook bij voorbaat al af. Niet vooraf wetende welke locatie het uiteindelijk zou worden daar ik niet elke hotspot goed kon, toog ik met ring in de broekzak samen met Loes door Rome. Mijn 1e idee om haar ten huwelijk te vragen in het natuurpark Villa Borghese viel al in het water daar Loes besloot deze op dag 2 te bezoeken. Speurwerk van tevoren had mij nog een mooi idee opgeleverd en wel een aanzoek bij De Fontana delle Tartarughe, oftewel de Schildpaddenfontein, op het Piazza Mattei. Een fontein met een heel mooi verhaal over een jongeman die zijn schoonvader wilde overhalen dat hij zijn dochter mocht trouwen en daarom om zijn welvaart aan te tonen de fontein in een nacht bouwde. Helaas viel de fontein zelf tegen en waren er veel mensen. Het plan om hier 's avonds terug te keren als de fontein verlicht was schoven we ook aan de kant gezien de karige lampjes. 's Middags toen de temperatuur naar 40 graden steeg kreeg Loes steeds meer pijn aan de blaren op haar voeten. Door eerdere negatieve ervaringen van Loes met korte reisjes zorgde ervoor dat Loes een extra tas met medicatie bij zich had. Echter had ze hier beter geen blarenpleisters in kunnen doen maar schoenen die wel ingelopen waren. We hebben dan ook bij de plaatselijke schoenenwinkel de eerste de beste slippers voor haar gekocht zodat ze comfortabel kon doorlopen. Echter onthield dit er ons niet van een taxi naar ons hotel te nemen. Uiteraard bekeken we tijdens de wandeling ook de wel-toeristische-hotspots. Deze waren natuurlijk niet aanzoekwaardig. Aangekomen bij ons hotel gingen de voetjes hoog en na een tegenvallend diner dat totaal niet Italie-waardig was stelde ik voor om door het Romantische parkje behorend bij het hotel te wandelen. Dan kon ik daar wel mijn aanzoek doen. Helaas ging deze vlieger niet op daar de voeten van Loes nog niet hersteld waren van de eerdere beproeving. In de taxi dan maar terug naar Rome. Op naar Castel san Angelo (Engelenburcht)... Wat zou er mooier zijn dan een huwelijksaanzoek onder het toeziend oog van een schitterende engel. Echter kostte de weg naar boven naar het dakterras €10 p.p. En laat dat nou net het laatste geld zijn dat aan de taxi was besteedt en hoe toeristisch dan ook konden we de entreekaarten niet pinnen. De plaatselijke bank was in de verste verte niet te bekennen.
Toen ik bijna de moed opgaf stelde Loes voor om naar het St. Pietersplein te gaan. Het was al wat later op de avond maar er flaneerden nog steeds mensen over dit schitterende plein met het prachtige almachtige Vaticaan dat veel indruk maakte. Dit was dus niet de plek die aan de eerder beschreven voorwaarde voldeden echter was het wel een magische en uiterst romantische plek voor een aanzoek.
Loes vroeg zich ondertussen af waarom ik zo gestrest was, het was immers vakantie. Gelukkig kon ik haar uiteindelijk, al zij het met wat verbazing naar een rustiger afgelegen deel op het plein meenemen.
We gingen dan ook op een plek zitten waar niet iedereen langs kwam en de mensen die er langs kwamen hadden alleen oog voor het prachtdom van dit plein. Het was dan ook eindelijk zover, ik droeg een gedicht op dat ik zelf had geschreven en "thank god" kon ik het nog steeds uit mijn hoofd voordragen:
" Rome de stad van de liefde
Roma bevat de letters van amor, dat betekend liefde.
Amor: ik hou van jou
Jij bent mijn kanjer, mijn alles, een topper en een geweldige vrouw
Jij bent degene met wie ik graag trouw
Laten we onze liefde bezegelen
Onze weg naar een toekomst samen betegelen
Niet alleen huisje boompje beestje
Maar we maken van ons leven een geweldig feestje
Lieve Loes ik kan in 1000 woorden nog niet beschrijven hoeveel ik van je hou
Het enige dat ik je nu nog vragen zou
Lieve Loes wil je mij trouwen?"
Het doosje met de ring haalde ik ondertussen uit mijn broekzak en Loes antwoordde volmondig "ja!"
Ondanks dat het bijna op mijn voorhoofd stond geschreven had Loes niks doorgehad en dat maakte het aanzoek zeer speciaal.
Later die avond op de hotelkamer vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Zij snapte waarom haar moeder de afgelopen dagen maar weinig woorden wisselde met haar. Ook snapte ze nu hoe het kwam dat ik een wandelende ANWB-gids was geweest de afgelopen dagen. Ik wist veel over Toscane maar ook over Rome te vertellen door mijn voorstudie, dit terwijl ik normaal de weg in eigen stad al kwijt raak. Ook besefte wij ons dat nu het aanzoek was geslaagd we niet meer alle bijzonderheden in Rome hoefde te zien, echter om deze twee dagen Romantisch te eindigen hebben we toch een dag later de Spaanse trappen, de Trevi fontein en andere hotspots bezocht. Villa Borghese hebben we nooit meer gevonden.
Inmiddels zijn we na een fantastische vakantie weer thuis en zijn de voorbereidingen al in volle gang. Ook al is onze bruiloft pas op 26-8-2016!
Al met al dus een geslaagd huwelijksaanzoek in de stad van de liefde onder het toeziend oog van "el popo".
