In deze rubriek spraken wij met een aantal trouwambtenaren over hun ervaringen van verschillende bruiloften. In deze blog vandaag het verhaal van Dirk.
VERTEL ONS JE MOOISTE LOVE STORY
Heel erg lastig om te kiezen, want werkelijk ieder verhaal heeft iets bijzonders wat me bij is gebleven. Het verhaal van een jong stel, waarbij de vrouw ongeneselijk ziek bleek. En ze juist daarom graag elkaar het jawoord wilden geven. Het bood haar troost, de wetenschap dat ze als vrouw van de man van wie ze vreselijk hield, met zijn achternaam, afscheid zou nemen. En hij, die weet dat hij alleen zal achterblijven. En zich zo sterk hield, voor zijn grote liefde. Niet lang na hun huwelijk, is ze inderdaad overleden. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik er aan terug denk.
Maar ook het verhaal van twee vrouwen. Die voor het eerst verliefd werden op iemand van hetzelfde geslacht. Daarvoor hadden ze allebei altijd relaties met mannen. Hun omgeving begreep er niets van. Beide families waren er ook enorm op tegen. Maar de dames zetten door, het was geen bevlieging. Het was ware liefde, die van het stel afspatte. Het was zo pijnlijk, dat die vrouwen geen enkele steun ontvingen van hun achterban. Terwijl het enige wat ze deden, het volgen van hun hart was. Ik kon het niet aanzien. En heb zonder medeweten van de bruiden, de ouders gebeld. Serieus. Het hele kwartet uitgenodigd voor een kop koffie, waar ze nadat ze van de schrik bekomen waren uiteindelijk op in gingen. En toen heb ik ze verteld, hoe ik de liefde van hun dochters heb ervaren. Het kwam vanuit mijn tenen. Aan het eind van het gesprek, waren de moeders in tranen. En uiteindelijk, waren beide families aanwezig bij het huwelijk.
WAT MAAKT JOU ZO UNIEK?
Ik vraag ze soms tot vervelens aan toe de hemd van het lijf. En dan sluit ik me op en ga ik schrijven. Een speech over hun leven, hun dierbaren, hun hoogte- en soms ook dieptepunten. Ik verplaats me dan volledig in hun leven. Waarbij mijn acteerervaring goed van pas komt. Alleen schrijf ik nu mijn eigen teksten. En draag ‘m ook voor op de dag zelf. Ik hou me nooit zo bezig met hoeveel tijd ik er in stop, want daar gaat het niet om. Het enige wat telt, is dat de bruidsparen een onvergetelijke ervaring krijgen. De ene keer ben ik twee dagen bezig met een speech, maar soms duurt het ook wel een week. Ieder verhaal is anders. En daar hoort geen stopwatch bij, ben je gek.
WAAROM JIJ?
Ik vraag het ze eigenlijk nooit, moet ik je bekennen. Maar inmiddels heb ik wel meerdere motivaties gehoord. Tuurlijk, soms is het omdat ze het op tv hebben gezien. Maar ik ben ook wel eens gevraagd door een stel wat jaren in het buitenland had gewoond en geen idee had van mijn acteerverleden. Ze waren gaan zoeken en benaderden mij, vanwege de positieve reviews. Dus zo kan het ook.
Ik ben oprecht geïnteresseerd in de stellen die ik trouw. Daarom handel ik ook alles zelf af, van het eerste contact tot en met de ceremonie op de dag zelf. Omdat ik het echt persoonlijk maak, wordt de speech in ieder geval nooit saai.
WAT WAS DE MEEST BIJZONDERE LOCATIE?
Heb je even? Ik heb middenin een weiland gestaan, tussen de koeienvlaaien omdat de lokale boer vergeten was om de koeien tijdig te verplaatsen. Een onvergetelijke ervaring, kan ik je verzekeren.
En een keer in een voetbalstadion, op de middenstip. Met sport heb ik niet zoveel zoals je wel kunt zien, maar heel even realiseerde ik me hoe een voetballer zich moet voelen.
En in de gymzaal van een lagere school, waar de juf met de meester ging trouwen in het bijzijn van alle kinderen. Fantastisch.
Op de dag zelf, zet ik drie wekkers. Ik laat niets aan het toeval over.